«Έλεον θέλω και ου θυσίαν»

Ο Θεός μας θέλει εύσπλαχνους και ελεήμονες.

Τι σχέση έχει αυτό με την επιστήμη μου; Την αγάπη για τον Άνθρωπο και τη Ζωή.

Χθες Κυριακή, η σύζυγός μου ιατρός σε μονάδα ψυχικής υγείας του ελληνικού δημοσίου, ενημερώθηκε πως θα χρειαστεί το σύνολο των ιατρών του νοσοκομείου της, να εργασθούν ανάλογα με τις τρέχουσες ανάγκες και με εποπτεία ιατρού σχετικής ειδικότητας, στη φροντίδα COVID-19 ασθενών. Στο ορεινό νοσοκομείο της πλέον έχουν τοποθετηθεί τέντες με θερμαντικά σώματα για την αναμονή των θετικών περιστατικών στα ΤΕΠ. Για τους ιατρούς πρώτης γραμμής αυτό είναι συνθήκη πολέμου. Όχι μια κατεπιλογήν ετοιμότητα!Παράλληλα χθες σε νοσοκομείο πρωτεύουσας βορειοελλαδικού νομού, η θετική σε COVID αδερφή μου χρειάστηκε να αποχωρήσει καθώς δεν υπήρχε… χώρος για να εισέλθει κάποιος στο χώρο εξέτασης COVID έστω και όρθιος.

Την ίδια ώρα φαίνεται μια αδυναμία των ενηλίκων αυτής της κοινωνίας, να συνεννοηθούν. Η πραγματικότητα βιώνεται διαφορετικά από τον καθένα, λόγω του δώρου της ελευθερίας. Ακόμα με δυσκολεύει να ειρηνεύσω με την δυνατότητα του ανθρώπου ελεύθερα να απολέσει υγεία, ψυχή, σχέσεις, παράδεισο. Είναι για όλους μας λοιπόν, αν και για διαφορετικούς λόγους, μια δοκιμασία τα fake news, ο φανατισμός και η καταστροφολογία. Η εφηβεία μου έχει ξεκάθαρα περάσει από τέτοια θέση, τον πόλεμο των άκρων τον έχει γευτεί. Ελπίζω να την έχω αφήσει πίσω μου ελεύθερα…

Η πιο παράδοξη ομάδα «ασυμβίβαστων» ενηλίκων; Ομάδες «πιστών», όχι μιας αντιεξουσιαστικής ομάδας. Αλλά μιας ομάδας που ευαγγελίζεται Χριστό. Η αντίδραση συγχέεται με μια θυσία στο βωμό της ελευθερίας! Οι λεπτομέρειες ωστόσο υποδεικνύουν ότι η «επανάσταση» γίνεται στον βωμό μιας παρερμηνευμένης διαδικασίας, ανθρωποκυνηγητού και τελικής καταστροφής. Πόνος. Οι πιστοί στον Θεό της Αγάπης, δυσκολεύονται στην άσκηση και τον ασκητικό περιορισμό.

Μοιράζομαι ένα μήνυμα που έστειλα πρώτη φορά τον Μάρτιο του 2020 σε λίστα επικοινωνίας μιας ενορίας ορθοδόξων χριστιανών, όπου σήμερα και οι δυο ιερείς της ενορίας, άνθρωποι ταπείνωσης και προσφοράς, βρίσκονται σπίτι τους με θετικό το τεστ του κορωνοϊού! Έστειλα αντίστοιχα μηνύματα, αφού μου ζητήθηκε και προς τιμήν τους, και σε ομάδες άλλων θρησκειών.

«Αγαπητά αδέρφια,
Αντιλαμβάνομαι την ένταση που μπορεί να έχει ο δημόσιος διάλογος και ειδικά ο γραπτός λόγος, αφού δεν βλέπει πρόσωπα και δεν αντιλαμβάνεται την προαίρεση του καθένα. Είμαστε σε πορεία ωρίμανσης και τα πάθη μας, μας τυφλώνουν στις αποφάσεις. Γιαυτό και στον τρόπο μας, της ορθόδοξου πίστεως, ζητάμε την πνευματική καθοδήγηση του πνευματικού μας και με ταπείνωση αποδεχόμαστε, όσοι είναι συμμετοχικοί πιστοί, τις αποφάσεις της επίσημης Εκκλησίας. Το κριτήριο της διάκρισης, βασίζεται στο κριτήριο της Αγάπης.

Δεν είναι περίεργο που έχουμε διαφορετική γνώμη. Ομολογούμε ωστόσο ότι η προσωπική μας θέση, στερείται της συνολικής εικόνας που μπορεί να έχει η (επίσημη) Εκκλησία. Αυτή η ταπείνωση είναι άγνωστη στον σύγχρονο κόσμο. Γιαυτό και εμείς, σύγχρονοι πιστοί, επηρεαζόμαστε και δεν την χωράμε τέτοια ταπείνωση σε τέτοιο βαθμό, και αντί να συνομολογήσουμε την ευθύνη για την σωτηρία της ζωής των ευάλωτων συνανθρώπων μας, οργιζόμαστε και επαναστατούμε. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ λέγει πως ο Χριστός θα αλλάξει τις σκληρές μας «πέτρινες» καρδιές και θα μας δώσει «σάρκινες», δηλαδή φθαρτές, ευαίσθητες, που να πονάνε με τον πόνο του Άλλου.

Να με συγχωρείτε αν δεν καταλαβαινόμαστε, αλλά αν αρνούμαστε την υπαρκτή Πανδημία, τότε αρνούμαστε την ευλογία που άλλες χώρες δεν έχουν, την ομοψυχία δηλαδή που πρώτη φορά βιώνει η επιστημονική κοινότητα του βασανισμένου τόπου μας. Αρνούμαστε επίσης την ορφάνια του παιδιού που στην πόλη μας, παραδίπλα από την ενορία μας, χαιρέτησε τον νέο σε ηλικία πατέρα του, που απεβίωσε από τον Κορονοϊό. Αρνούμαστε και τις προσευχές των συγγενών ασθενών στο ΑΧΕΠΑ και το Παπανικολάου, που δεν ξέρουν αν θα έχουνε τη δυνατότητα να παραβρεθούν στην κηδεία των αγαπημένων τους. Αν αρνούμαστε τα μέσα πρόληψης, αρνούμαστε τη φύση μας. Και την ευθύνη από την επίγνωση της φύσης μας. Δεν είμαστε παντοδύναμοι. Άλλος είναι σύμφωνα με την πίστη μας ο «Παντοδύναμος».

Να δώσει ο Θεός να μην τις ξεχάσουμε αυτές τις ημέρες και να επιστρέψουμε με υγιή πίστη στους ναούς και τους Πατέρες μας.

Καλή Ανάσταση και Συγχωρεμένα
Αλέξης Λάππας
Ψυχίατρος Παιδιών και Εφήβων»

Τελειώνω με τη συγκλονιστική πρόταση του Jonas Hans. Στο βιβλίο του «Η έννοια του Θεού μετά το Άουσβιτς», στο εναγώνιο ερώτημα των συντετριμμένων Εβραίων «που ήταν ο Θεός όταν αφανιζόμασταν», ο Εβραίος θεολόγος – συγγραφέας προτείνει πως ο Παντοδύναμος Θεός, αν είναι Θεός Αγάπης, αφήνει την Παντοδυναμία του και πάσχει δίπλα στο πονεμένο πλάσμα του, γίνεται δηλαδή ο ίδιος ο ασθενής αδερφός μας. Φυλακίζεται, βασανίζεται, αρρωσταίνει και βρίσκει την υγειά του, μέσα στα παπούτσια του άλλου.

Για την σκηνοθετημένη φωτογραφία credits στον gadget-άκια κουμπαρόφιλο Constantinos Lolas

Καλή συνέχεια σε όλους μας,