ΑΚΟΜΑ ΞΕΝΟΙ

Ο Χριστός δεν εκδικείται,

Ούτε εκείνους που αιώνες στο όνομά Του σφάζουν ομόθρησκα ή αλλόθρησκα παιδιά του, κι ας ορκίζονται σε Αυτόν οι λογχοφόροι στρατοί τους_

Ούτε εκείνους που στο όνομά Του δαμάζουν σαδιστικά την ελευθερία των ανθρώπων που Τους εμπιστεύτηκε, κι ας μοιάζει η μορφή τους με αγιογραφία_

Ούτε εκείνους που στο όνομά Του ψάχνουν τον επόμενο αντίχριστο και άρχισαν την μοιρασιά της πλάσης σε πρόβατα και γίδια, κι ας μοιάζει το δικαστήριό τους σαν την Δευτέρα Παρουσία απουσία του Κυρίου Της_

Τους επιτρέπει καρτερικά να βρουν την ατομική τους απελπισία,

Τους περιμένει στοργικά να αποτάξουν κάθε σχέση τους με τον Θεό της Αγάπης, χτυπημένοι από την μοναξιά και την στεναχώρια της Ναρκισσιστικής τους απόγνωσης,

Τους προσμένει στην κορυφή του Γολγοθά της εξατομικευμένης τους ανθρωπινότητας,

Συγχωρεμένους,

Να συνωστίζονται με όλους τους άσημους και ανώνυμους Πιστούς Του, βαφτισμένους και εθνικούς, που αρνήθηκαν στον Πόνο τους να ζητήσουν αντάλλαγμα το αίμα του συνανθρώπου,

Με όλους του Τελώνες και τις Πόρνες, τους Τυφλούς, τους Χωλούς, τους Δαιμονισμένους, τους Λεπρούς και τους μη-επιλέξιμους και επιλεγμένους,

Που μπροστά στον Εισαγγελέα,
ελάχιστη απόπειρα των ανθρώπινων ρυθμιστών της καθημερινότητάς μας να κάνουν τη ζούγκλα βιώσιμη,
αναφώνησαν «αν Εγώ ήμουν καλύτερος πατέρας ο γιος μου θα ζούσε!»,

Ο Χριστός θα χωρίζει την ιστορία της ματαιοδοξίας μας στα δυό, με την πιο ερωτική πράξη,

Ανάσταση!

Αυτό το δώρο άφησε στη θέση της ανθρώπινης Επανάστασης,

Ένα αύριο πατώντας τον θάνατο αντί για ένα αύριο πάνω στον θάνατο του άλλου!

Μέχρι όλα να μου κάνουν νόημα,
Μέχρι να πάψω να επιθυμώ το θάνατό σου ως προϋπόθεση για την ανακούφιση του δικού μου αδιεξόδου,
Θα κυνηγώ την ουρά μου στην αυτοαναφορικότητα,
Νιώθοντας κάπως ζωντανός πως κάτι κάνω,
Άλλοτε στα χαμηλά της κατάθλιψης,
Κι άλλοτε στον ενθουσιασμό μιας έξαψης ψηφιακής,
Και το άγχος ρυθμιστής των επιλογών μου,
Τη μια ξένοι κι ίσως εχθροί,

Μα στην πορεία του Επιταφείου κοιτούσα την πλάτη σου που σιωπηλά πορευόταν,

Μοιάσαμε για λίγο αδέλφια_

Α. Λάππας

Φωτογραφία: λεπτομέρεια από το εικονοστάσι του μακαριστού παπά Κώστα Σιδηρόπουλου, γαμήλιο δώρο του πράου φίλου που σαν αρνί πορεύθηκε και στην ζωή και στον αγώνα με την τελική ασθένεια