Μια μέρα στον Παράδεισο
Σαν μια μαγική αποστροφή της πολυπλοκότητας του κόσμου, γυρνά ο έφηβος την πλάτη του στην πρόταση του ενήλικου ψεύδους. Σε έναν κόσμο όπου ηγέτες-bullies με τον πιο πρωτόγονο και σαδιστικό τρόπο επιβάλουν τις ορέξεις τους στη «γειτονιά» τους με εργαλεία πολέμου και επιβάλουν τον φόβο ανελεύθερα σε κάθε τι διαφορετικό από αυτούς, (ανθρώπους και μειονότητες), παλεύουν άλλοτε οι γονείς, κάποιοι δάσκαλοι και δυο τρεις ποιητές, να γεννήσουν μέσα στο παιδί την λαχτάρα για το όμορφο και τρυφερό.
Παρακολουθώ δυο γραμμές ειδήσεων τις τελευταίες ημέρες: την κρεατομηχανή του πολέμου να μασάει κι άλλη γη στην γειτονιά του Καυκάσου (αναφορά στο Լեռնային Ղարաբաղ/ Нагорный Карабах και στον Μπρέχτ) και από την άλλη τις καταλήψεις και τις συζητήσεις που φέρνουν στο σπίτι μου τα εφηβάκια. Μπορεί ο στίχος που τραγουδούν οι αδερφοί Κατσιμίχα να έχει κάτι το ανακουφιστικό για τη θλίψη του εφήβου («γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον, στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε, ξεγράψτε με απ’ τα κατάστιχά σας…») αλλά αυτό ακριβώς το σημείο μπορεί να γίνει προδοσία στην αλήθεια της ζωής: αν παραιτηθεί ο έφηβος από την ελπίδα να ομορφύνει τον κόσμο, πρακτικά δεν αρνείται την άσχημη πρόταση των γονιών του· αντίθετα «ορφανός» από όραμα σε τούτη τη γη θα κρατάει την κοσμοαντίληψη «όλα είναι σκατά» για αυτόν τον κόσμο και θα καταφεύγει σε έναν «παράδεισο – ουτοπία» έξω από εδώ. Ο δρόμος για την χημική αντίληψη του παραδείσου -ναρκωτικά, εξαρτητικές σχέσεις, μαστούρα της βίας- μόλις έχει ανοιχθεί!
Για να διατηρηθεί η αίσθηση του κόσμου – κόσμημα (αναφορά στη θεωρία των πατέρων της ορθόδοξης εκκλησίας) ο έφηβος έχει να νοιώσει ότι σε πείσμα και κόντρα στην «αλήθεια» του πολέμου, ακόμα βρίσκεται κάπου ζωντανή μια «άλλη αλήθεια», αυτή μου μιλάει για αρκετή ομορφιά στην γωνιά που αυτός ζει. Σε μια παράφραση της φράσης του γερο-Διογένη που με το φανάρι ψάχνει άνθρωπο μέρα μεσημέρι στην Αγορά, ο υπαρξιακός Παιδοψυχίατρος σηκώνει ένα φανάρι μαζί με τον θεραπευόμενο έφηβο, κράζοντας δυναμικά «ομορφιά ψάχνω» στο σπίτι, στο σχολείο, στη γειτονιά, στην κοινότητα τη θρησκευτική, στην ομάδα άθλησης και εξωσχολικής δραστηριότητας, στο δρόμο, στην έρημο, στην ψηφιακή νέα (ιντερνετική) γη!
Μια Κόρη: «Πατέρα ισχύει ότι αν πάρεις πέντε φορές ecstasy, εθίζεσαι για πάντα»;
Ένας Πατέρας ποιητής: «Τα ναρκωτικά υπόσχονται ένα διάλειμμα ψεύτικου Παραδείσου σε μια καθημερινότητα αληθινή Κόλαση. Στην πραγματικότητα προτείνουν μια καθημερινότητα ψεύτικου Παραδείσου, με διαλείμματα Κόλασης. Συγχώρα με αγάπη μου, αλλά πριν ψάξεις για Παράδεισο αλλού, έλα μαζί να χαλάσουμε την Κόλαση»…
