Εκπαιδευτικοί και προκλήσεις

Το να είσαι εκπαιδευτικός το 2017 στην Ελλάδα εχει πολλες προκλήσεις. Εκτός από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα, το παιδί και τους γονεις του, τον διευθυντή και το μάθημα, έχει να αντιμετωπίσει και την μεγαλύτερη πρόκληση, τον εαυτό του. Τον εαυτό του απέναντι σε όλα τα παραπάνω και ιδιαιτέρως απέναντι στο παιδί που ενυπαρχει μεσα του. Στα κομματια του εαυτού του που δεν εχουν επαρκώς φροντιστεί, δεν έχουν κατανοηθεί και καθώς φτάνει στο σήμερα, στην εποχή που όλα εξελίσσονται ταχύτατα, συναντά τη γενιά του τώρα που απαιτεί ακούραστα διαρκή φροντίδα, ενέργεια, δημιουργικότητα, ερεθίσματα, συναισθηματική κατανόηση. Ο στερημενος συναισθηματικά ενήλικας στην επαφή του με παιδιά, κινδυνεύει να γίνεται είτε τιμωρητικός , ειτε υπερβολικά επιτρεπτικος, ενώ δυσκολεύεται και πονάει γύρω από τις δυο σημαντικές του αξίες που του αγνοήθηκαν, την ελευθερία και την αμφισβήτηση. Ένα παιδί βιώνει την ελευθερία μεσα από την αγάπη γί’ αυτό που είναι, ενώ εξελίσσεται μέσα από την φυσιολογική διαδικασία της αμφισβητήσης. Ο πονος της συνειδητοποίηςης οτι υπήρξε ένα ” καλό παιδί” της εποχής του, που για να είναι αποδεκτό πρεπει να συμμορφώνεται, ή θα τον σκληρύνει μετατρέποντας τον σε ένα θυμωμένο ενήλικα, ή θα γίνει ευκαιρία να δει τα σκοτεινά του σημεία, να τα επεξεργαστεί και να επιτρέψει στον εαυτό του να βιώνει την χαρά της υπέρβασης των στενών του ορίων.
Ένας εκπαιδευτικός του σήμερα μπορεί μεσα από την καλή φροντίδα προς το παιδί καθώς υπερβαίνει τον εαυτό του, να αγκαλιάσει και το παιδι μεσα του. Φροντισμένοι συναισθηματικά ενήλικες φτιάχνουν ασφαλή πλαίσια συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα.
Γονεις, εκπαιδευτικοί και οι υπεύθυνοι φορείς της εκπαίδευσης, έχουν να βρουν ποικίλους τρόπους να συνεργαστούν στη βάση του οτι όλοι έχουν να κερδίσουν από μια γόνιμη και ουσιαστική συνεργασία.
Α. Δ.