Κακοποίηση 1
Αν είναι κάτι που με ξαφνιάζει ακόμα,κάθε φορά που με αποδέχεται ένα παιδί στη θεραπεία του, στο τώρα -σε αυτό το παρόν, το χωρίς οικογένεια-, είναι που τόση παραμέληση και διαστροφή, απέτυχε να χαλάσει την ομορφιά.
Πως τέτοιες πλάτες μικρές μπορέσαν να φυλάξουνε το πολύτιμο της ψυχής του;
Πως τέτοια πείνα δεν κατάφερε να πουλήσει το Είναι στο κακό;
Πως τόσο μαύρο μπόρεσε μια τόση δα καρδιά πουλιού, να το διηθήσει σε χρώματα;
Ζωή, πως να μην γοητεύεις που χωράς σε 25 κιλά ύπαρξης ταλαιπωρημένης!
– Κι οι πληγές στο κορμί;
Θα έρθει η ώρα και για κείνες.
Μέχρι τότε, κάθε μώλωπας παράσημο αντίστασης.
«Νοιώθεις εδώ ασφάλεια;», σου ρώτησα.
«Κάτι έπαθα και όλο χαμογελάω», απάντησες.
Αλέξης Λάππας
Φωτογραφία: σκουπίδια που φτιάξανε καρδιά, αυτοσχέδιο δημιουργικό σε θρανίο θεραπείας, Ιούλιος 2020.
