Τόσοι Άλλοι Είμαι Εγώ

Η Ελένη Πατσούδη είναι μια εκπαιδευτικός που εμπνέει. Οι μαθήτριες του 13ου ΓΕΛ Λάρισας που γνωρίσαμε χθες είναι έφηβες που γνωρίζουν να φτιάχνουν ομάδα. Η θεατρολόγος τους Μαρία Παπουτσή είναι ένας εκπαιδευτικός που γνωρίζει πως μόνο μέσα από την προσφορά εκτός προγράμματος, γεννιούνται δημιουργικά αποτελέσματα που αλλάζουν κάτι μέσα μας.

Ο Χρυσόστομος Σταμούλης, Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, μεταξύ άλλων είπε πως «είμαστε ενωμένοι στην μαθησιακή διαδρομή», «ως κουλτούρα του σχολείου να γίνει η ομάδα του άλλου». Ο άλλος συνιστά και συγκροτεί τον λόγο ύπαρξής μου. Έθεσε την έννοια της «ετερότητας στην κοινότητα», λέγοντας πως «ο εαυτός μας συγκροτείται από ετερότητες» και αναφέρθηκε στον στίχο του ιδιόμελου του Επιταφείου που λέγει «Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον». «Η ετερότητα επίσης είναι ο τόπος και ο τρόπος που πλουτίζει τον εαυτό μας». Σύμφωνα με τον κ. Σταμούλη για την υποδοχή του πολιτισμού της Σαρκώσεως χρειάζεται «κένωση από τις βεβαιότητες του εαυτού, για να προσλάβει αυτό που δεν είναι», «τα βάλουμε αμφιβολίες … να γκρεμίσουν τις βεβαιότητες» και «πρόσληψη του άλλου μέσα από την αλληλεγγύη και συναλληλία». Κλείνοντας αναφέρθηκε στον «Άλλον ως δυνατότητα και όχι απειλή».

Η Ανδρονίκη Δράγου ανέπτυξε την «Επαναπροσδιόριση της έννοιας της σχέσης σήμερα». Το «σχετίζεσθαι» παραπέμπει σε μια διάρκεια που «προσκαλεί και τις δυο μεριές να φτιάχνουν έναν κοινό τόπο συνάντησης που ευνοεί την επικοινωνία και την δημιουργία». «Είμαστε η απαρτίωση των σημαντικών μας σχέσεων» και «έχουμε να διεκδικήσουμε το ανήκειν χωρίς να χάνουμε τον εαυτό μας». Έθεσε την έννοια της «διαφορετικότητας», που «δεν εξαντλείται σε έναν δικαιωματισμό» αλλά «ανοίγει σε μια προσφορά, ένα μοίρασμα που συνδράμει σε έναν κοινό σκοπό». Έκλεισε με την φράση των παιδιών «η ύπαρξη του καθενός συνδέεται με την συνύπαρξη όλων»!

Ο Αλέξιος Λάππας ξεκίνησε με την κεντρική λαχτάρα της ύπαρξης «την λαχτάρα για τον Άλλον». Ανέφερε την έννοια «το βρέφος ως ο κάποιος άλλος»! Εστίασε στην σημαντικότητα των πρώτων βιωμάτων αλληλεπίδρασης και πως η δυσκολία να αναγνωριστεί το βρέφος ως οντότητα που διαφέρει από τον φροντιστή γεννά τις προϋποθέσεις για τον κύκλο της εξάρτησης (οργή – ενοχή) ή αντίθετα οδηγεί στην εσωτερική απόσυρση και επίθεση στον εαυτό, την κατάθλιψη. «Χάνονται οι φωνές της ενότητας». Μιλώντας για τους εφήβους επισήμανε πως ο υπεύθυνος ενήλικας «έχει να δει πίσω από την καταστροφικότητα και την επιθετικότητα», έχει να ανιχνεύσει την προσπάθεια των εφήβων για ένωση. Αυτό που με ενοχλεί στο παιδί αποκαλύπτει πως κάτι μέσα μου με ενοχλεί εμένα τον ίδιο. Ανέφερε την ορμονική πραγματικότητα των εφήβων που μέσα από την σεξουαλικότητα, την πείνα για το άγνωστο και την επιθετικότητα, ελπίζουν να συγκροτήσουν αυτόνομους ενήλικες. «Τα έφηβα παιδιά μας ζητούν την εκτίμηση ότι τα βλέπουμε»!

Πατώντας εδώ μπορείτε να δείτε την δράση των παιδιών του 13ου ΓΕΛ Λάρισας.

Ευχαριστούμε

Αλέξης και Νίκη, Λάρισα 15 Απρίλη 2024

chrysa