Παιδί και Άγχος

Όταν το «κάνω» και το «θέλω» είναι σε απόσταση, όταν οι απαιτήσεις που πηγάζουν από το ρόλο μας υπακούν σε ανάγκες και δεν εκπορεύονται από αξίες, όταν η αγία ρουτίνα είναι παζλ διεκπεραιώσεων και όχι αφήγημα που εκτυλίσσεται, αναλαμβάνει το ΑΓΧΟΣ να συμπληρώσει το κενό, να παράξει νόημα, να συνδέσει τα ασύνδετα, να δώσει αξία στα α-σήμαντα, σε κουβέντα να βρισκόμαστε, κάτι να μειώσει τον πανικό, κάποιος να μας σώσει, κάτι να μας έσωζε, να περάσουν και αυτές οι εξετάσεις να ηρεμήσουμε… Τι ανήκει σε εμάς και τι στο παιδί μας; Τι είναι ελεύθερο και τι ανεύθυνο; Τι εμπνέει και προχωρά και τι στην ζωή μας μένει να ταΐζεται από μια πληθωρικά αγχωμένη φροντιστικότητα, παραβιάζοντας αλλαγές και στάδια ζωής, που μας δόθηκαν για να μας μάθουμε, ως παιδιά, ως έφηβοι, ως ενήλικες… Για 2η χρονιά συνάντηση με εκπαιδευτικούς του Λυκείου και γονείς στο Καλοχώρι, να ξαναμετρηθούμε, να κεραστούμε τα νέα μας, να μοιραστούμε τις προκλήσεις της ζωής μας και να παράξουμε αποφάσεις για τη συνέχεια.

Α. Λ.