Καθρέφτισμα…

Απαραίτητο το καθρέφτισμα για τη συνειδητοποίηση της μορφής με την οποία υπάρχω, τόσο αυτής που κουβαλάω, όσο και αυτής που επιλέγω να προβάλω στο βαθμό της αυτεπίγνωσης που έχω φτάσει. Ο εσωτερικευμένος καθρέφτης ομολογεί αυτό που είδαν σε μένα και αυτό που μου επέστρεψαν τα σημαντικά μου πρόσωπα και ο εξωτερικός από το πως θέλω να ορίζω εγώ τον εαυτό μου σε επίπεδο κοινωνικών σχέσεων. Στην ωρίμανση οι καθρέφτες συγκλίνουν με απώτερο σκοπό το μέσα και το έξω να είναι σε ισορροπία. Μια ισορροπία που προϋποθέτει διαρκή γνώση του εαυτού σε βάθος με ταυτόχρονη επικοινωνία προς τον άλλον αυτού που αντιλαμβάνομαι, μέσα από το σχετίζεσθαι. Ο κοινωνικός καθρέφτης είναι πολύ σημαντικός για το πως θα σταθεί και θα προχωρήσει κάποιος ως μέλος αυτής της κοινωνίας. Εστιάζοντας ωστόσο μόνο σε αυτόν, μπαίνουνε να συνάπτουμε εξαρτητικού τύπου σχέσεις ιδιαίτερα σε επίπεδο εργασίας και δημοσίων σχέσεων όπου η δέσμευση είναι πιο επιφανειακή κι έχει να κάνει κυρίως με μια καλή επικοινωνία ή λειτουργικότητα. Από την άλλη στις σταθερές σχέσεις ζωής, η δέσμευση αντιστοιχεί να έχει κι ένα στοιχείο εξάρτησης μέσα από το οποίο τα πρόσωπα θα συναντηθούν και θα «αλλοιωθούν» από την τριβή της κοντινότητας που αναπτύσσεται. Ο αληθινός καθρέφτης αναδύεται από τις πιο στενές μας σχέσεις στις οποίες καλλιεργείται η αγάπη και η εμπιστοσύνη. Περνώντας από το σκοτεινό κομμάτι του κληρονομούμενου και ενσωματωμένου μας «πάθους», όταν αυτό αναγνωριστεί και ονοματιστεί με ευθύνη και αποδοχή, η υπέρβαση είναι δυνατή, η πορεία ανελισσόμενη σπειροειδής και το καθρέφτισμα αποκαλύπτεται ολοένα πιο όμορφο και πιο αληθινό.

Ν. Δράγου “Girl before a mirror “ Pablo Picasso