Συνέδριο Νέων: Πίστη Ύπαρξη και Σχέση

Στην εισαγωγή της Υπαρξιακής Ψυχολογίας ο Ρόλο Μαίη μιλάει για την αυξανόμενη απαίτηση από τον σύγχρονο άνθρωπο, οι επιστήμες του ψυχισμού να βοηθήσουν τον άνθρωπο να προσαρμοστεί και να ευτυχήσει (μέσα στο περιβάλλον που δημιουργούν οι απαιτήσεις της σύγχρονης μοντέρνας και μεταμοντέρνας κοινωνίας) με «τίμημα» συχνά την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου.
Στο Καρπενήσι και μέσα από μια διαρκή διεργασία και αλληλεπίδραση που περιλάμβανε εισηγήσεις, διάλογο, βιωματικές επεξεργασίες και workshops, 115 νέοι σύνεδροι αποκάλυψαν μια μοναδική δυναμική και θέληση, να κατανοήσουν, να προβληματιστούν, να επεξεργαστούν και να επικοινωνήσουν.
Σταχυολογώντας από τις εισηγήσεις:

Η ελευθερία και η ενηλικίωση ούτε δωρίζονται, ούτε κληρονομούνται (Αλέξης Λάππας).

Οι σύγχρονοι νέοι στην Ελλάδα «πατάνε» και στους τρεις ανθρωπολογικούς πολιτισμικούς χώρους της παραδοσιακότητας, της νεωτερικότητας (μοντερνισμός) και της μετανεωτερικότητας ταυτόχρονα. Η εξέλιξη αυτή, θέλει τον άνθρωπο να μετακινείται από την αίσθηση της κυκλικότητας στην οποία διατηρεί αυτό που του κληροδοτείται (παραδοσιακή κοινωνία), στην δημιουργία ιδεολογιών (νεωτερική κοινωνία), και καταλήγει στην χρησιμοποίηση των αισθήσεων και της ευχαρίστησης που νοηματοδοτούν την εμπειρία (μεταμοντέρνα κοινωνία), σηματοδοτώντας το πως θέλει να υπάρχει στο σήμερα (π. Βασίλειος Θερμός).

Στην ευχαριστιακή, βιωματική πίστη έξω από την χρησιμοποίησή της ως ψυχολογική κρυψώνα, έξω από την ιδεολογικοποίησή της, έξω από το εθιμοτυπικό και την φαντασίωση της αναμαρτησίας, αξιοποιούνται τα συναισθήματα, η αμφισβήτηση και η περιέργεια ώστε να βγει μια δυναμική αντιμετώπισης των προβλημάτων χωρίς να τα καταργεί (π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος «Λύβιος»).

Στην δημιουργία της προσωπικής ταυτότητας ο άνθρωπος έχει να αναζητήσει τον εαυτό του, να βρει τη φωνή του, να επουλώσει τα τραύματά του, αναδύοντας το νόημα που θέλει να δώσει στη ζωή του. Βιώνει το παρελθόν και το παρόν να συνυπάρχουν δημιουργικά και συγκρουσιακά, την παράδοση και την εξέλιξη να αποτυπώνουν σχέσεις αγάπης και διαμόρφωσης, ενώ το χάος της διαρκούς αλλαγής τον οδηγεί από την ασφάλεια της εξαρτητικής αγάπης των γονιών, στην δημιουργία υπερβατικών σχέσεων εμπιστοσύνης (Θεοφάνης Καραγιάννης).

Η έννοια του χριστιανικού κόσμου για τους ανθρώπους, τον θέλει μα μάχεται για την ομορφιά που θα την μετατρέψει σε φως. Όταν σκέφτεσαι παγκόσμια και δρας τοπικά, για να διδάξεις τον Χριστό, πρέπει να έχεις σκανάρει τις γενιές των παιδιών και τα βιώματά τους, δίνοντας τους το μήνυμα: «μην σταματήσουν να προσπαθούν τον ουρανό να αγγίξουν» (Γιάννης Λάππας).

Η ταπείνωση δεν έχει καημενότητα και ταλαιπώρια, δεν έχει εγωισμό, είναι αξία που γνωρίζει την αμαρτωλότητα και την αθλιότητα και μέσα από την θέαση και την χαρά του θαύματος της ζωής, πραγματοποιεί άθλους. Η Πίστη δεν μπορεί να οριστεί, γιατί ό,τι ορίζεται, περιορίζεται, μπορεί να δωθεί το νόημα της μέσα από το παράδειγμα ενός μικρού παιδιού που όταν βγει από την εκκλησία, ρωτάει τον πατέρα πως γίνεται να νοιώθει σαν να είναι μια «καινούργια μέρα» (π. Βαρνάβας Γιάγκου).

Η πίστη έχει μια απεραντοσύνη που θυμίζει στίχο τραγουδιού-« καμιά πατρίδα δε χώρα ολόκληρο ουρανό», ενώ βιώνεται σαν την Πίστη της γιαγιάς μου που συνδυάζει την σκληρότητα και την αγιότητα. Η αξία της ταπείνωσης σε οδηγεί στην γνώση της αλήθειας μιας και η αξία της μετάνοιας περιορίζει τον εγωκεντρισμό μας (π. Σπυρίδων Βασιλάκος).

Μέσα από την διαδικασία της ενηλικίωσης συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε υπεύθυνοι για τη σκηνοθεσία που μας στήσανε από παιδιά, είμαστε όμως υπεύθυνοι για το σενάριο της ζωής μας. Φεύγοντας από την «Χώρα του Ποτέ», ο έφηβος δομεί την προσωπική του ταυτότητα, η οποία αναγνωρίζεται τόσο από τον ίδιο όσο και από τα σημαντικά του πρόσωπα (Παναγιώτα Μάμα Αγαπίου).

Η αποκάλυψη της ομορφιάς της γυναίκας του σήμερα, μέσα από τον πυρήνα της προσωπικής της αλήθειας, εφόσον τον ακουμπήσει με προοπτική να αναδειχθεί ως πρόσωπο, την οδηγεί σε επόμενο αναπτυξιακό στάδιο, μιας συνεχούς ανελικτικής πορείας (Ανδρονίκη Δράγου).

Ως Ινστιτούτο ευχαριστούμε όλους όσους συμμετείχαν ως σύνεδροι και εισηγητές καθώς και όλους όσους με τον ιδιαίτερο τρόπο τους και την βοήθειά τους επιτρέψανε το συνέδριο να παραμείνει προσβάσιμο για όλους μας μέσα από τις χορηγίες τους. Τέλος η φιλοξενία των ανθρώπων του Καρπενησίου αποτέλεσε ξεκάθαρα την εγγύηση για την εκκίνηση ενός συνεδριακού θεσμού με χαρακτηριστικούς εκπροσώπους τον Μητροπολίτη π. Γεώργιο και τον Αντιπεριφερειάρχη κ. Τασιό.

Ευχαριστούμε τον Δημοσθένης Τσαβδαρίδης (Dimosthenis Tsavdaridis) για την φωτογραφική κάλυψη!

Ινστιτούτο ΠροςΌψη